.
..
O primeiro dos galegos que foi para o ceo -segundo din, no ceo non hai galegos- andaba medio aqueloutrado porque o san Pedro reducía o menú celestial a pan e queixo. O noso paisano, afeito a comer de xeito e degoxando unha mellora na dieta, deu unha volta polo purgatorio para ver que se cocía -nunca mellor dito- naqueles lares. Abraiado, observou como as ánimas en tránsito, sentadas ao redor dunha "mesa galega" daban boa conta dun farturento e fumegante lacón con grelos. A seguir, e coa mesma intención, baixou ao inferno. Xa non pampo, senón alporizado reparou como os condenados se arremuiñaban a carón dunha grella ateigada de porco e vitela. Tornou ao ceo o noso home e, contendo o anoxo, pediulle a san Pedro as pertinentes explicacións. E o santo respostoulle:
.
-Total, para dous que somos, escusamos acender o lume.
.
.
Relatoumo a señora Inés, mentres libabamos café de pota, e eu adapteino un chisquiño e nada.
.
.
Ilustración: Voda aldeá (Pieter Brueguel o Vello, 1568).
.
..
No hay comentarios:
Publicar un comentario